De streek waar wij logeerden, tussen Trapani en Marsala, is een vergeten uithoek van West-Sicilië. Het landschap is er droog, verlaten en troosteloos, zonder enig spoor van een charmant dorpje of nog maar drankgelegenheidje in de wijde omgeving. Nooit werden wij op onze eerdere talrijke reizen door Italië en Griekenland geconfronteerd met zoveel schaamteloos achtergelaten zwerfvuil langs hoofd- en secundaire wegen, maar ook in de onmiddellijke omgeving van Baglio Donna Franca : plastic, autobanden, flessen, blikjes, vuilniszakken, zelfs twee autowrakken, een tv, een wc-pot, afgedankt tuinmeubilair, batterijen, en helaas ook twee in ontbinding zijnde dierenlijken, vermoedelijk van de zoveelste aangereden hond. Enige elementaire bekommernis voor dierenleed is de bevolking immers volkomen vreemd.